„Talizman szczęścia” Ady Boni przybywa do USA.

(przez Agnese Ferrara) Prababcie, babcie, matki, córki i wnuki. Całe pokolenia kobiet i mężczyzn pasjonujących się Gotowanie i szefowie kuchni, przeczytali to. Wielu Włochów to przeczytało. Do dziś trzymają kopię w domu. To książka kucharska. wśród najczęściej konsultowanych we Włoszech, Biblia sprzed ery internetu doskonałość, niełatwa do zrozumienia dla początkujących, ale musi przechodzić z rąk do rąk i zazdrośnie zachowywać nawet gdy ma maślane lub lepkie strony. Nadal konsultowane i nawet teraz w sprzedaży na eBay w wersji 1927 - oprawa w czerwone płótno i lamówka - z podstawą aukcyjną 190 euro, to „Talizman szczęścia” autorstwa Ady Boni po raz pierwszy opublikowano w 1925 r., a drukowano w 1929 r. przez dom wydawniczy Wydawnictwo Kolombo. Pierwotnie publikowane w odcinkach Magazyn Preziosa - założony przez samą panią Boni - pomiędzy 1925 i przez dekadę podręcznik jest wydawany w Stanach Zjednoczonych po raz pierwszy w wersji wiernej oryginałowi, przetłumaczonej w języku angielskim nakładem wydawnictwa Little, Brown & Company. Napisane dwie dekady przed „Srebrną łyżeczką”, więcej instrukcja obsługi wszechobecna we włoskich domach, Talizman szczęścia jest biblią od stu lat tradycję kulinarną półwyspu. „Pokolenia szefów kuchni zwróciły się ku do „Il Talismano” jako niewyczerpanego źródła klasycznych dań, Przynoszą ukojenie, nostalgię i głęboką przyjemność. Katalogowanie wszystkie smaki i tradycje, które definiują kuchnię Włoski, szybko stał się doskonałym prezentem ślubnym: szczęśliwy talizman dla nowożeńców rozpoczynających nowe życie – życie – wyjaśnia wydawca. – Prawdziwego szczęścia nie ma, – Boni sprecyzował, że jeśli zaniedba się tak istotną część naszego codziennego życia, takiego jak jedzenie". Wersja przetłumaczona, z przedmową Katie Parla, Amerykański dziennikarz mieszkający w Rzymie, autor książek kuchni, w której opowiada o sekretach tradycji kulinarnej Włoski - odpowiada pierwszemu wydaniu i zawiera prawie 1700 przepisów. „Amerykańscy szefowie kuchni wreszcie potrafią docenić w pełni bogactwo włoskiej kuchni regionalnej – precyzuje wydawca Michael Szczerban, który dowiedział się o tym od Włoscy znajomi nadal zafascynowani takim tytułem wystarczająco sugestywne, aby rozpocząć poszukiwania oryginalnego wydawcy lub spadkobierców przez lata domagało się praw do publikacji. W wywiadzie dla „New York Timesa” pan Szczerban wyjaśnił, że: po latach i na różnych poziomach kontaktów udało mu się aby dotrzeć do żyjącego jeszcze prawnuka Ady Boni, Osiemdziesięciotrzyletni Stefano Tambone „dorastał, jedząc dania jakie przeżyli pani Boni i jej brat w swoim kuchnia rzymska". „Jej prawnuk wciąż pamięta, jak widział ją pochyloną nad chwiejna maszyna do pisania Remington. - wyjaśnia Szczerban do gazety w Nowym Jorku. - Pan Tambone odziedziczył jego kolekcja książek kucharskich i zużytych miedzianych garnków którego używał. W wymianie e-maili powiedział również, że Rodzina jest zachwycona, że ​​książka jest już dostępna w Angielski i że myśli, że jego praciotka też by tak chciała, Pani Boni".